Papa is thuis!

Een tijdje geleden schreef ik deze blog toen we nog in het oog van de storm zaten. Toen leek het einde nog lang niet in zicht te zijn en was alles enorm onzeker. Ik ben dan ook blij dat ik jullie in deze nare tijden toch wat goed nieuws kan brengen: Papa is thuis!

Nu zal het voor jullie wel als een enorme schok komen, en hoewel het erg snel is gegaan, ging het voor ons natuurlijk iets geleidelijker. Afgelopen zaterdag (21 maart) kregen wij een telefoontje dat ze gingen proberen papa de volgende dag uit de coma te halen (na tien dagen in slaap te zijn geweest). Ze waren er vrij positief over, maar het was niet zonder risico’s. Wij schrokken daar wel een beetje van, omdat we van het ziekenhuis in de eerste instantie te horen kregen dat hij een paar weken in coma zou liggen. Wij gingen dus aan het duimen en bidden.

De volgende dag (zondag 22 maart) kregen we het verlossende telefoontje: Hij was met succes uit de coma gehaald. Wát een enorme stap, de arts in kwestie was ook zo ontzettend blij! Vanaf die dag ging alles in sneltreinvaart: We konden maandag heel eventjes met hem bellen en dinsdag zelfs naar hem toe. Hij lag op de kamer met één andere corona-patiënt (wat best spannend was voor ons), maar maakte het naar omstandigheden goed.

En toen was het donderdag 26 maart, en belde papa ons dat hij naar huis mocht die dag. Mama en ik waren blij, maar geschokt: Het ging allemaal zo snel. De arts belde ons erna en vertelde juist dat hij dat verkeerd had begrepen en nog niet naar huis mocht die dag, erg verwarrend, maar we gingen toch bij hem op bezoek. We waren rond half twee in het ziekenhuis en hebben nog een hoop gesprekken gehad, medicijnen opgehaald en gewacht, maar om half vijf mochten we hem dan toch echt mee naar huis nemen. Bij ons, in de auto. Zoals papa zelf al antwoordde op de vraag hoe het ging: ‘Het voelt heel onwerkelijk’.

En vandaag zit hij weer hier bij ons in de woonkamer en kijkt Netflix. Hij is flink afgevallen, voelt zich nog niet helemaal lekker, kan nog niet veel bewegen en moet een hoop medicijnen slikken, maar hij maakt het naar omstandigheden goed. We zijn natuurlijk enorm blij dat hij weer thuis is.

Lieve, lieve lezers, familie, vrienden, kennissen en iedereen die zich betrokken voelde bij ons leven: Uit de grond van ons hart, jullie steun was overweldigend. Dankjewel voor alle beterschapswensen, het eten dat ons soms werd gebracht en de bloemen die we hebben ontvangen. Op naar betere tijden, voor iedereen. (En een berichtje van papa in het bijzonder: Hij is jullie erg dankbaar dat jullie mama en mij hebben gesteund in deze tijden.)