Persoonlijke update

Ik vond het weer even tijd voor een persoonlijke update want phoe… Wat is er veel gebeurd de afgelopen tijd. Leuk? Nee.

Ongeveer twee weken geleden begon het circus. Ik kwam bij mijn ouders op mijn vrije dinsdagmiddag (dan kijken mijn moeder en ik altijd Expeditie Robinson terug) en mijn ouders moesten me iets vertellen. Ik kreeg al een naar onderbuikgevoel, en dat bleek terecht te zijn. Papa had al een tijdje pijn op zijn borst, en zijn huisarts stuurde hem, met zijn geschiedenis in hart- en vaatziekten, door naar het ziekenhuis voor een foto. Ze vonden een vlekje. Tja, hij had flink corona gehad, dat vlekje kon daarvan zijn. Nee hoor, het was slokdarmkanker.

Dat kwam even binnen. We hebben samen gehuild, maar omdat we dachten dat we er snel bij waren hadden we er een redelijk goed gevoel over. Hop, die kanker eruit middels een operatie en door met het leven. Voordat er ook maar iets kon gebeuren aan papa’s slokdarm besloten we met zijn drieen uit eten te gaan op zondagavond, een week voor we de uitslag van de CT-scan en het behandelplan te horen zouden krijgen. Wij op de fiets, in de regen en in het donker naar het restaurant, en mama wordt aangereden door een auto. Daar zaten we dan op de spoedeisende hulp. De uitslag? Een botbreuk in de schouder en minstens 6 weken rust. En flinke schrik.

En toen werd het vrijdag. We waren meteen om 08:30 uur aan de beurt. Lekker snel, en we hoopten dan ook dat papa een week erna al onder het mes kan. Maar nee. De dokter viel met de deur in huis: Ze had slecht nieuws. De kanker was verspreid naar de lymfeklieren rond de slokdarm en naar de lever, en dat laatste maakt dat er geen behandeling mogelijk is. De kanker is onbehandelbaar en de chemo die papa krijgt is slechts levensverlengend.

En nu is het vandaag en ik weet niet hoe ik me voel. We hebben al veel gepraat, gehuild en er is veel familie langsgekomen. Je beseft je pas in zulke momenten wat je hebt aan je familie en vrienden. Hoe gaat het verder? Ik kan het niet zeggen. Wat ik wel kan zeggen is dat we flink gaan genieten van elkaar en dat ik er nog niet klaar voor ben om mijn biermaatje binnenkort op te geven.